Περικοπή 10% των επιδομάτων

Εδώ και μέρες γινόμαστε ακροατές συζητήσεων αναφορικά με την μείωση των επιδομάτων των Δημοσίων Υπαλλήλων. Φυσικό επακόλουθο και η περικοπή των δικών μας επιδομάτων. Αυτό από τη μία με καθησυχάζει, με κάνει να νιώθω καλύτερα, καθώς οι σοφότεροι από εμένα γνωρίζουν κάτι που ο ίδιος αγνοώ: ότι ανήκω στην προνομιούχα τάξη αυτής της χώρας. Ότι οι αποδοχές μου και το επίπεδο διαβίωσής μου είναι συγκρίσιμα των παροικούντων στο Κεφαλάρι, την Εκάλη και άλλων περιθωριακών συνοικιών που δηλώνουν εισοδήματα της τάξης των 10.000€ και για το λόγο αυτό πρέπει να συνεισφέρω στην αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενέστερων τάξεων. Επιπλέον, σκέφτομαι ότι καθώς δεν αντιδρά κανείς, το μέτρο είναι στη σωστή κατεύθυνση και μονο εγώ γίνομαι μίζερος που κάνω έτσι για ένα ψωρό 10%, που συνοδεύεται από τη μείωση του αφορολόγητου, την πιθανή αύξηση του ΦΠΑ, την αύξηση στα ποτά, τα τσιγάρα, τα καύσιμα, τις αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, των τελών κυκλοφορίας, τις αυξήσεις σε βασικά είδη καθημερινής χρήσεως και πόσα άλλα που διαφεύγουν και κατορθώνουν να ψαλιδίζουν τον παχυλό μισθό μου. Αλλά ξέχασα. Θα πάρω την ετήσια αύξηση στα επίπεδα του πληθωρισμού και θα καλύψω όλες τις άλλες αυξήσεις. Κι αν δεν μου φθάνουν θα χρησιμοποιήσω και κάποια από τις πιστωτικές κάρτες με το ευτελές επιτόκιο, χωρίς να φοβάμαι γιατί επιτέλους έχουν ληφθεί μέτρα υπέρ των δανειοληπτών. Και όπως και να έχει το πράγμα, υπάρχει μία κυβέρνηση πιστή στις προεκλογικές της υποσχέσεις πως δεν θα θιγούν τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, οπότε δεν πρέπει να φοβάμαι τίποτε.

Τελικά η συζήτηση είναι άνευ περιεχομένου και θα πρέπει να αισθάνομαι ευτυχής για τη μονιμότητα, το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου που με μεταβάλει σε κόκκινο πανί για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο σε περίοδο οικονομικής κρίσης και καλά θα κάνω κι εγώ να βοηθήσω τη χώρα μου να ξεπεράσει τη στενωπό που διέρχεται τα τελευταία 30 έτη, για τη δημιουργία της οποίας φέρω ακέραια την ευθύνη ως αντιπαραγωγικός και τεμπέλης Δημόσιος Υπάλληλος…

Ο Γεωπόνος