Οι μέθοδοι της χούντας

Με αφορμή τη χθεσινή επέτειο θα αναφέρω ένα ανέκδοτο που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή. Κατηφόριζε λοιπόν ο φίλος μας την Πανεπιστημίου όταν με την άκρη του ματιού του αντιλήφθηκε κάποιον να τον έχει πάρει στο κατόπι. Τον έκοψε για ασφαλίτη αλλά συνέχισε δήθεν αδιάφορος. Στρίβει την Πατησίων ο τύπος κολλημένος πίσω του. Μπαίνει σε ένα στενό ο τύπος πίσω του και μάλιστα είχε αρχίσει να σφυρίζει ένα τραγούδι του Θωδοράκη. Τα χάνει ο φίλος μας, και αναρωτιέται γιατί ο τύπος να σφυρίζει εκείνο το τραγούδι. Όμως συνεχίζει και μάλιστα επιτάχυνε το βήμα του. Ο ασφαλίτης επιτάχυνε κι εκείνος συνεχίζοντας να σφυρίζει Θωδοράκη. Ο φίλος μας επιτάχυνε πιο πολύ μόνο για να διαπιστώσει ότι ο τύπος πίσω του επιτάχυνε περισσότερο συνεχίζοντας να σφυρίζει. Τότε ο φίλος μας χωρίς να ξέρει γιατί άρχισε να τρέχει θέλοντας να ξεφύγει όμως ο τύπος πίσω του έτρεξε περισσότερο και τον έπιασε απ'τον ώμο. Αλτ συλλαμβάνεσαι του λέει ο τύπος. Μα γιατί λέει ο φίλος μας. Γιατί άκουγες Θωδοράκη